Het belang van megaprojecten in verband met toekomstige wereldwijde olieproductie

“What we need in the industry is… megaprojects that would mitigate the decline over the long-term. Otherwise the decline will accelerate… closer to 10pc, which would be difficult to compensate for over the long term.”

Alvorens in te gaan op het belang van megaprojecten i.v.m. toekomstige wereldwijde olieproductie, eerst het volgende…

Consensus over serieuze oliekrapte vanaf of iets na het jaar 2020
Recentelijk is er ook in ‘de grotere’ media weer de nodige aandacht voor de (uit diverse hoek) verwachte oliekrapte vanaf of iets na het jaar 2020.
In bijvoorbeeld dit artikel worden de visies (verwachtingen) van o.a. enkele investeringsbanken en onafhankelijke energie adviesbureaus ten aanzien van de toekomstige wereldwijde olieproductie op een rijtje gezet. Wat opvalt is dat er bij de diverse partijen een grote consensus is, dat vanaf of iets na het jaar 2020 er op de wereldmarkt flinke krapte aan olie gaat ontstaan. Over ‘of er al voor het jaar 2020 een serieuze krapte aan olie kan ontstaan’ is m.i. noemenswaardig minder consensus.
Een quote uit het artikel:

UBS, for its part, expects a 4-million-bpd supply gap by 2020. “Beyond 2017, the impact of a collapse in longer-cycle conventional investment over 2014-16 begins to be felt. 2015 saw just six major upstream projects totaling [some] 0.6 million bpd … versus the 3-4 million bpd average, and 2016 has seen just one major liquids project sanctioned,” UBS strategist Jon Rigby told Reuters.

Op basis van bovenstaande quote kan men stellen dat UBS super somber is over de olieproductie in het jaar 2020, onder andere dat er rond 2020 al sprake kan zijn van een olieproductietekort van maar liefst 4 miljoen vaten per dag.

Wall Street Journal
Om maar wat te noemen, ook de Wall Street Journal (WSJ) besteedde recentelijk [op basis van informatie afkomstig van het IEA (Internationaal Energie Agentschap)] in één van haar artikelen aandacht aan de verwachte oliekrapte vanaf of iets na het jaar 2020.
Wat mij opvalt is dat het WSJ artikel behoorlijk somber is over wat betreft de toekomstige wereldwijde olieproductie. Helaas bevind het artikel zich achter een betaalmuur, maar via een zijweg heb ik het artikel kunnen lezen en er voor mezelf een kopie van gemaakt.
Volgens het artikel is het IEA i.v.m. ‘de aanstormende verwachte krapte op de wereldwijde oliemarkt’ van plan haar ‘waarschuwingsniveau’ de komende tijd flink te gaan verhogen.
Verder zal volgens het WSJ artikel het IEA de komende juli maand een uitgebreid rapport gaan uitbrengen waarin nader gespecificeerd staat waarom volgens hun de kans nu al groot is dat er binnen enkele jaren een flinke krapte aan olie zal gaan ontstaan.

Een quote uit laatstgenoemd artikel:

Don’t expect output from U.S. shale producers to fill the void, the IEA said.
American shale production is expected to grow by 2.3 million barrels a day or more over the next five years, but that isn’t enough to make up for declining output elsewhere.

Dat volgens het IEA, ook al stijgt de Amerikaanse schalie olieproductie de komende vijf jaar nog met ruim 2 miljoen vaten per dag, de Amerikaanse schalie olie niet in staat zal zijn om, vanwege de stagnerende (of mogelijk zelfs dalende) olieproductie in de rest van de wereld, een serieuze krapte op de wereldwijde oliemarkt te voorkomen.

Afname van aantal (nieuwe) megaprojecten zal binnen enkele jaren leiden tot een toenemende jaarlijkse afname van de olieproductie in bestaande producerende velden
In mijn ogen hele belangrijke informatie is terug te vinden in dit artikel, namelijk de volgende informatie:

“What we need in the industry is… megaprojects that would mitigate the decline over the long-term. Otherwise the decline will accelerate… closer to 10pc, which would be difficult to compensate for over the long term.”

Bovenstaande quote is afkomstig uit de mond van het hoofd (Amin Nasser) van het Saoedische Aramco.
Volgens Amin Nasser dient er vrij vertaald flink meer geïnvesteerd te worden in nieuwe megaprojecten, omdat anders (vanwege de drie jaar geleden ‘begonnen’ flinke afname in het aantal bekrachtigde nieuwe mega olieprojecten) op termijn de jaarlijkse daling van de olieproductie in bestaande producerende velden flink zal gaan toenemen!
Volgens de hierboven vermelde quote zal in het geval er ook in de toekomst niet meer megaprojecten bekrachtigd worden dan momenteel het geval is, de jaarlijkse ‘natuurlijke’ afname van de olieproductie in bestaande velden toenemen van 5% naar 10%. Een daling van 5% per jaar of een daling van 10% per jaar maakt veel uit. Als de bestaande olieproductie uit grofweg 80 miljoen vaten per dag bestaat, dan dient er jaarlijks 4 miljoen vaten per dag aan ‘nieuwe’ olie online te komen om de olieproductie op peil te houden. Bij jaarlijkse daling van 10% is dat al 8 miljoen vaten per dag. In het laatstgenoemde geval zullen er ieder jaar opnieuw flink wat nieuwe olieprojecten bekrachtigd dienen te worden om de wereldwijde olieproductie op een niveau van grofweg 80 miljoen vaten per dag te houden. Een m.i. (en ook volgens menig ander) vrijwel onmogelijke opgave.

Dus vanwege de recente afname van het aantal megaprojecten, zal op termijn er een toenemende jaarlijkse daling van de olieproductie in bestaande producerende velden gaan plaatsvinden. Er dient daardoor in de toekomst ieder jaar meer nieuwe olie voor de markt beschikbaar te komen om de wereldwijde olieproductie op constant niveau te houden. Als de vraag naar olie ook in de toekomst nog een tijdlang noemenswaardig blijft stijgen, dient er ieder jaar extra veel nieuwe olie online te komen.

Nog een quote uit het hierboven vermelde artikel:

Speaking in Paris, Aramco chief executive Amin Nasser said: “The supplies required for the years ahead are falling behind substantially because the vast, long-term investments in proven and reliable energy sources are not being made. This presents a grave and growing threat to world energy security”, Nasser said, adding that 30mn b/d of oil production capacity needs to be developed over the next five years. The IEA last month warned that crude output growth “all but stalls” after 2020, and today said exploration spend and project approval are likely to be low again this year.

De olieproductie uit een mega olieveld kan op een relatief gemakkelijke en goedkope wijze voor tientallen jaren op peil gehouden worden, terwijl de olieproductie uit kleinere olievelden veel minder lang op peil gehouden kan worden.
Er kan, om een voordeel van een megaproject te noemen, met voldoende onderhoud in een mega olieveld vele tientallen jaren gebruikt gemaakt worden van de aangelegde infrastructuur, terwijl bij een kleiner olieproject slecht een paar jaar of nog minder lang gebruik gemaakt kan worden van de aangelegde infrastructuur. Laatstgenoemde is één van de redenen waarom bij een megaveld per opgepompt vat olie de kosten over het algemeen gemiddeld lager uitvallen dan de (gemiddelde) kosten van een opgepompt vat olie bij een middelgroot of klein olieveld.
Bij een mega olieveld is de zogenaamde Reserve/Productie verhouding (als ik me goed herinner) noemenswaardig groter dan bij kleinere olievelden. Stel (bijvoorbeeld) dat een conventioneel homogeen mega olieveld een 25 keer zo grootte doorsnede (oppervlakte) en een 4x dikkere oliekolom bevat dan een kleiner olieveld. Stel verder dat er in het mega olieveld 25 olieputten aanwezig zijn en bij het kleinere olieveld 1 olieput en uit iedere olieput wordt dagelijks evenveel olie gewonnen, dan zal simpel gesteld de olie in het kleinere olieveld 4 x zo snel opgepompt zijn dan in het mega olieveld, omdat de oliekolom van het mega olieveld in bovengenoemd voorbeeld 4 x zo dik is als in het kleinere olieveld.
De R/P ratio van het kleinere olieveld is in het voorbeeld dus 4 x zo klein dan bij het mega olieveld. Als het grote olieveld grofweg 20 jaar jaarlijkse een bepaalde hoeveelheid aan olie levert, zal dat in het kleinere olieveld slechts 5 jaar zijn. Een olieveld met een minder dikke oliekolom is over het algemeen veel sneller leeg gezogen (dan een olieveld met een dikkere oliekolom). De praktijk is natuurlijk veel complexer dan in bovenstaand voorbeeld gesuggereerd wordt. Denk alleen maar aan verschillende dieptes waarop olievelden kunnen voorkomen, de aanwezige druk, in welke mate olieveld gefragmenteerd is, noem maar op.

Om een lang verhaal kort te maken:
Als de bestaande producerende mega olievelden (die uitgeput beginnen te raken) niet in voldoende mate vervangen worden door nieuwe producerende mega olievelden (nieuwe megaprojecten), zal op basis van wat ik zoal gelezen heb binnen niet al te lange termijn (binnen tien jaar) de jaarlijkse ‘natuurlijke’ daling van de olieproductie uit bestaande producerende velden flink gaan toenemen, namelijk van 5% nu tot maar liefst 10% in de verdere toekomst. Aangezien een groot deel van de huidige wereldwijde olieproductie afkomstig is uit een tiental mega olievelden, is een super snelle daling van de wereldwijde olieproductie niet meer tegen te houden wanneer de nu nog resterende producerende mega olievelden binnen nu en enkele tientallen jaren al dan niet één voor één uitgeput geraken.
En het ziet er nu al sterk naar uit dat bovengenoemd scenario zich al binnen grofweg een jaar of tien of twintig gaat verwezenlijken (bewaarheid gaat worden). Men dient, omdat er geen makkelijk en goedkoop winbare mega olievelden meer aanwezig zijn die nog niet in gebruik zijn genomen, als het ware steeds harder te lopen en steeds meer kosten te maken om een voldoende hoeveelheid aan nieuwe economisch winbare kleinere olievelden op te sporen om de toekomstige wereldwijde olieproductie in de toekomst op peil te houden. Om het zacht uit te drukken is laatstgenoemde (toekomstige wereldwijde olieproductie op peil houden) niet lang meer ‘vol te houden’.

Tot slot nog een quote uit een artikel en een grafiek
Onderstaande quote is afkomstig uit dit artikel:

The offshore sector, which accounts for almost a third of crude oil production and is a crucial component of future global supplies, has been particularly hard hit by the industry’s slowdown. In 2016, only 13% of all conventional resources sanctioned were offshore, compared with more than 40% on average between 2000 and 2015.

Volgens laatstgenoemde quote is vooral de olieproductie op zee hard getroffen door de recente bezuinigingen. Uit mijn hoofd is er op deze blog al in een eerder artikel stil gestaan bij de ‘offshore’ olieproductie, namelijk dat volgens ‘Douglas-Westwood’ mogelijk al in het jaar 2019 een maximum (van ongeveer 29 miljoen vaten per dag) bereikt zal worden in de wereldwijde offshore olieproductie (in de wereldwijde olieproductie op zee).

Onderstaande grafiek is in diverse artikelen terug te vinden:

In boven getoonde grafiek is ten eerste te zien dat de jaarlijkse hoeveelheid aan (nieuw) ontdekte olie resources flink minder is dan wat er jaarlijks aan olie uit de bodem gehaald wordt. Zie daartoe de rode lijn in de grafiek. Terzijde: Resources zijn nog geen reserves. Wat niet in de grafiek te zien is, maar volgens allerlei analisten wel het geval is, is dat heden ten dage getracht wordt extra veel olie uit bestaande olievelden te halen, dus dat bijvoorbeeld met flink wat extra kosten in plaatst van 60 procent van de aanwezige olie in een veld, nu getracht wordt er 70 procent uit te halen. Maar laatstgenoemde extra’s houden natuurlijk ook een keer op. De gevolgen van dat er de afgelopen jaren veel te weinig nieuwe olie resources ontdekt worden, zullen volgens o.a. Rystad vooral over grofweg een jaar of tien een negatief effect gaan hebben op de wereldwijde olieproductie.

Ten tweede kan uit de grafiek gelezen worden dat de bekrachtigde olieprojecten van de afgelopen twee jaar een flink kleinere hoeveelheid aan olie resources bevat. Terzijde: Resources zijn nog geen reserves.
We profiteren m.i. heden ten dage nog steeds van de enorme hoeveelheid aan in het jaar 2009 bekrachtigde projecten met een flink hoog volume aan resources. Dat was hard nodig want in het jaar 2008 was de wereldwijde reserve aan olieproductiecapaciteit heel erg klein geworden en diende er snel flink wat meer olie op de wereldmarkt te komen om de wereldeconomie van een nieuwe (toekomstige) recessie te besparen vanwege te hoge olieprijzen/ krapte aan olie.
Maar ook het positieve aandeel van het jaar 2009 is al snel aan het uitwerken. Heden ten dage worden er al een tijdlang veel te weinig nieuwe olieprojecten bekrachtigd om over enkele jaren de wereldwijde olieproductie nog op peil te houden. De vraag is of het überhaupt nog wel mogelijk is, ook bij flink hogere olieprijzen, de toekomstige wereldwijde olieproductie nog op peil te houden zonder tot bijvoorbeeld teveel koopkrachtverlies te leiden, waardoor wereldeconomie een flinke klap krijgt.

Om af te sluiten nog een laatste opmerking: Er is bij de huidige olieprijzen nog weinig te merken van de verwachte krapte in de toekomstige wereldwijde olieproductie. De huidige olieprijzen schommelen nu rond de 50 dollar per vat en dat is volgens menig adviesbureau en analist veel te weinig om een voldoende aantal economische winbare olieprojecten op te starten. Het verwachte toekomstige tekort is dus nog niet verrekend in de huidige olieprijzen. Als ik me niet vergis wordt er in de ‘oliewereld’ meestal niet veel verder dan twee jaar in de toekomst gekeken en dit jaar en waarschijnlijk ook volgend jaar is er nog voldoende aanbod van olie. Als ook volgend jaar er niet flink meer nieuwe olieprojecten bekrachtigd worden, dan is een langdurige krapte aan olie vanaf of iets na het jaar 2020 naar mijn bescheiden mening vrijwel 100 procent zeker geworden. Afwachten maar weer. 🙂